Grusza Lukasówka

Grusza 'Lukasówka' ? odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich, o późnej porze dojrzewania (odmiana zimowa). Odmiana bardzo stara, którą znalazł Aleksander Lucas w 1874 roku jako przypadkową siewkę w lesie koło Blois we Francji. Do uprawy w Europie Zachodniej weszła bardzo szybko i zyskała duże uznanie. W Polsce znana i szeroko uprawiana od okresu międzywojennego, a obecnie obok 'Faworytki' i 'Konferencji' jest jedną z najpopularniejszych odmian grusz. Do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych^[2] wpisana w 1990 roku.

Pokrój

Drzewo w młodości rośnie silnie, w starszym wieku średniosilnie, a nawet słabo. Tworzy koronę szerokostożkowatą, lub kulistojajowatą. Konary początkowo rosną w górę, lecz w strszym wieku poziomo, a często nawet lekko zwisają. Owocuje zarówno na krótkopędach jak i na długopędach.

Owoc

Wielkość średnia do bardzo dużej i są wyrównane na drzewie pod względem wielkości. Kształt jest jajowatoowalny lub tępostożkowaty, czasem nieregularny. Skórka jest gładka, lekko tłustawa i nieznacznie błyszcząca. Barwa skórki zielonkawożółta, po dojrzeniu słomkowożółta, czasem z delikatnym karminowym rumieńcem, bez ordzawienia. Szypułka jest dość krótka i gruba. Zagłębienie szypułkowe szerokie i płytkie. Zagłębienie kielichowe jest szerokie i pofałdowane, a kielich dość duży, otwarty, z długimi działkami. Miąższ ma barwę żółtawobiałą, jest średnioziarnisty, słodko - winny, soczysty, smaczny. Smak owocu jest często uzależniony od stanowiska na jakim się uprawia. Na złych stanowiskach, w chłodne lata owoce mogą być niesmaczne - "jałowe". Gniazdo nasienne otoczone jest cienkim pierścieniem komórek kamiennych.

Zapylacze:

Bera Hardy

Bonkreta Williamsa

Konferencja

Komisówka

Paryżanka